Biz insanlar kini, nefreti ve kıskançlığı bir kenara bırakıp; din, dil, ırk, mezhep ayrımından kaçındığımız gün, anlayacağız ki el ele olmanın verdiği haz ve mutluluk bizi sonsuz bir güce götürecek.
Tarihimize baktığımızda Osmanlı Devleti’nin 6 asır boyunca Kürt-Türk, Alevi-Sunni, Ermeni, Yahudi, Arap, Hristiyan, Müslüman, Dinsiz halk bir arada, birbirini koruyup, kollayarak, büyük bir sevgiyle güçlü bir imparatorluk şeklinde yaşamıştı. Halkların bu hoşgörülü davranışı sonucunda birbirlerine kenetlenmesi tüm dünyanın ilgisini çekmiştir. Aslında günümüzde görmekten korktuğumuz sorunların birçoğu insanın hoşgörü yoksunluğundan ileri gelmektedir.
Emperyalist devletlerin içine düştükleri cehaletin farkında olamamaları da büyük bir sorun teşkil etmektedir. Bu doğrultuda değinmek istediğim bir konu Hitler diktatörlüğü. Hitlerin Yahudilere yapmış olduğu zulüm ve işkenceleri büyük bir insanlık ayıbı ve anlamlandırılması güç bir olay olarak görüyorum. ‘’Çizgili Pijamalı Çocuk ‘’ adlı film beni bu doğrultuda çok etkilemiştir. Biri Yahudi diğeri Alman hayatları bir o kadar farklı iki küçük çocuğun göstermiş olduğu hoşgörü ve bunun doğurduğu muhteşem sevginin hayranı olmamak inanın elde değil. En büyük acı bir ülkenin başında bulunan liderin böylesine gaddar, diktatör ve hoşgörüden yoksunken hayatları çok farklı iki çocuğun göstermiş olduğu saygı , sevgi ve hoşgörüyü gösterememiş olmasıdır. Böylesine büyük bir insanlık ayıbına neden olduğu için sonu büyük bir vahşet olmuştur.
Biz öncelikle bir birey olarak duyarlı ve bilinçli bireyler olmalıyız. Çıkarları uğruna insanların farklılıklarından yararlanarak birbirlerine düşürmek isteyen kişilerin, güçlerin, örgütlerin, devletlerin, ideolojilerin kurbanı olmamalıyız. Onların amaçlarına giden yolda bizi kullanmalarına izin vermemeliyiz. Farklılıklarımızla el ele gelirsek tüm sorunların üstesinden gelebileceğimizin inancında olmalıyız.
‘’Niçin hep birlikte barış ve uyum içinde yaşamayalım? Hepimiz aynı yıldızlara bakıyoruz, aynı gezegenin üzerindeki yol arkadaşlarıyız ve aynı gökyüzünün altında yaşıyoruz.’’ Ne de güzel söylemiş A. A. Simachus. Biz el eleyken yol arkadaşlarım inanın daha mutlu ve umut dolu yarınlara ulaşacağız.
Rahime Mavi